احمدی، حمید و افسانه خسروی (۱۳۹۵)، کالبدشکافی تهاجم عربستان به یمن: ژئوپلیتیک، محیط بحران‌زای داخلی و سیاست بین‌الملل، فصلنامه سیاست، 46(4): 817-838.
احمدیان، حسن و محمد زارع (۱۳۹۰)، استراتژی عربستان در برابر خیزش‌های جهان عرب، فصلنامه ره‌نامه سیاستگذاری سیاسی، دفاعی و امنیتی،2(2): 75-97.
بزرگی، محمدرضا (۱۳۸۸)، روش‌های پژوهش در حوزه آینده‌اندیشی، کتاب ماه علوم اجتماعی، 13(14): 14-19.
جعفری ولدانی، اصغر و سید علی نجات (۱۳۹۲)، نقش قدرت‌های منطقه‌ای در بحران سوریه (۱۳۹۳-۱۳۹۰)، فصلنامه مطالعات خاورمیانه،20(4): 141-176.
جهانگیر، کیامرث و حسن ملکی (۱۳۹۴)، بیداری اسلامی: ریشه‌ها و زمینه‌ها، فصلنامه سیاست،45(2): 289-310.
خبرگزاری مهر (۱۴۰۰)، طبق گزارش اسپوتنیک؛ در سفر بشار اسد به مسکو چه گذشت؟، ۲۳ شهریور ۱۴۰۰.
درج، حمید و حسین مسعودنیا (۱۳۹۸)، تجزیه و تحلیل رویکرد و منافع سه کشور ایران، ترکیه و عربستان در قبال تحولات سوریه، مجله پژوهش‌های جغرافیای سیاسی، 4(3): 105-132.
درج، حمید و سید جواد امام جمعه‌زاده (۱۳۹۶)، تجزیه و تحلیل رویکرد عربستان سعودی نسبت به تحولات سوریه، فصلنامه رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، 8(4): 303-330.
دوست‌محمدی، احمد و محمد رجبی (۱۳۹۷)، عربستان سعودی و تهدید امنیتی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه سیاست، 48(4): 945-960.
دهشیری، محمدرضا، سعید قربانی و حامد حکمت‌آرا (۱۳۹۹)، بررسی مقایسه‌ای دیپلماسی فرهنگی ایران و عربستان سعودی در آسیای مرکزی، دوفصلنامه مطالعات اوراسیای مرکزی، 13(2): 445-464.
زارعی، بهادر (۱۳۹۸)، مطالعات منطقه‌ای خلیج فارس، چاپ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
زارعی، بهادر و سجاد نجفی (۱۳۹۹)، تبیین سناریوهای محتمل پیش رو در روابط ایران و عربستان در بازه زمانی ۱۴۰۸، فصلنامه علمی مطالعات سیاسی جهان اسلام، 9(2): 63-87.
سراج، رضا (۱۳۹۰)، نگاه راهبردی به پشت پرده بی‌ثباتی در سوریه، مرکز آینده‌پژوهی و مطالعات راهبردی تابان.
سیفی، عبدالمجید (۱۳۹۹)، واقع‌گرایی نوکلاسیک چارچوبی برای تحلیل سیاست خارجی عربستان در قبال بیداری اسلامی، فصلنامه سیاست، 50(2): 611-627.
شفقت‌نیا آباد، جواد و علی‌اکبر جعفری (۱۳۹۹)، سیاست توازن قوای روسیه در بحران سوریه، فصلنامه سیاست، 50(4): 1167-1187.
شیرازی، حبیب‌الله ابوالحسن، ارسلان قربانی شیخ‌نشین و رضا سیمبر (۱۳۹۴)، سیاست و حکومت در خاورمیانه، تهران، سمت.
طاهایی، سیدجواد (۱۳۸۸)، خاورمیانه جدیدتر (چشم‌انداز وسیع روابط ایران و سوریه)، تهران: دانشگاه آزاد اسلامی، معاونت پژوهشی.
کوهکن، علیرضا و سعید تجری (۱۳۹۳)، «بحران سوریه و سیاست منطقه‌ای عربستان سعودی» (۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴)، فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، 3(10): 113-128.
مدنی، مهدی و حسین هواسی (۱۳۹۳)، رفتارشناسی سیاست خارجی عربستان در قبال مصر و بحرین بعد از انقلاب‌های عربی، فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی، 11(39): 63-80.
مرادی‌پور، حجت‌الله و مهدی نوروزیان (۱۳۸۴)، آینده‌پژوهی، مفاهیم و روش‌ها، رهیافت، 6(36): 45-50.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی (۱۳۹۴)، الزامات مطالعات راهبردی آینده‌پژوهی.
مصلی‌نژاد، عباس (۱۳۹۵)، سیاستگذاری موازنه منطقه‌ای در روابط ایران و عربستان، فصلنامه سیاست، 46(4): 1067-1087.
مصلی‌نژاد، عباس و علی صمدی (۱۳۹۷)، سیاستگذاری راهبردی عربستان در روند گسترش ژئوپلیتیک بحران خاورمیانه، فصلنامه سیاست،48(1): 197-219.
نجات، سیدعلی (۱۳۹۲)، نقش قدرت‌های منطقه‌ای در بحران سوریه، پایان‌نامه کارشناسی ارشد مطالعات منطقه‌ای: دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی.
نجات، سیدعلی (۱۳۹۳)، راهبرد جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی در قبال بحران سوریه، فصلنامه سیاست خارجی، 28(4): 631-655.
نیاکویی، سید امیر (۱۳۹۱)، کالبدشکافی انقلاب‌های معاصر در جهان عرب، چاپ اول، تهران: نشر میزان.
هژبری، زهرا (۱۴۰۰)، خطیب زاده: گفتگوهای دو جانبه خوبی با عربستان داشته‌ایم، خبرگزاری جمهوری اسلامی، ۱ مهر ۱۴۰۰.
یزدانی، عنایت‌الله و سید سعید حسن‌زاده (۱۳۹۷)، رویکرد سیاست خارجی عربستان سعودی و آمریکا در قبال بحران یمن (۲۰۱۵-۲۰۱۱)، فصلنامه سیاست، 48(4): 1075-1092.
عمر، حسن (۲۰۱۲)، دول الخلیج ]الفارسی[ و الازمه السوریه: مستویات التحرک و حصیله المواقف، دوحه: مرکز الجزیره للدراسات.
an).
)