چکیده

چکیده
بحرین یکی از کشورهایی است که تحت تأثیر شرایط نامساعد داخلی و همچنین موج بیداری اسلامی شاهد خیزش مردمی بوده است.خیزش مردمی این کشور با توجه به موقعیت ژئوپلیتیکی آن از نظر منطقه‌ای در حوزۀ خلیج فارس اهمیت بسیار بالایی دارد که این امر سبب شده است تا بازیگران فعال منطقه‌ای چون؛ج. ا. ایران و عربستان سعودی با توجه اهداف ومنافع خاص خویش در این کشور رویکردهای متفاوت و در برخی از موارد متعارضی را دنبال نمایند. در این خصوص شاهداستفاده ج.ا.ایران از ابزارهای تبلیغاتی و رسانه‌ای در جهت محکوم‌کردن اقدامات سرکوب‌گرایانه در بحرین هستیم.که در این راستاج.ا.ایران براساس اصول و مبانی اعتقادی و آموزه‌های مذهبی،با اعتقاد به مسئله مردم‌سالاری،بر لزوم توجه حکومت آل خلیفه به خواسته‌‌ها و مطالبات مردمی و خودداری از اتخاذ رویکرد خشونت‌آمیزتأکید دارد. اما عربستان سعودی با خوانشی دیگردر رویکردی تقابلی با ج.ا. ایران دست به اقدام نظامی و مداخله‌جویانه در بحرین زده است.که در این امر ماهیت نظام سیاسی عربستان و به تبع آن ترس از تسری دموکراسی به داخل این کشور درکنار رقابت و تعارض منطقه‌ای با ج.ا.ایران و....از انگیزه‌های عمدۀ ریاض برای مداخله در قضیه بحرین میباشد.همین رویکرد متفاوت، تقابل و جنگ سرد دو کشور را جدا از مسائل دیگر در قضیه بحرین تشدید-کرده است که در این راستا مقاله حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی در قالب چارچوبی مقایسه‌ای از نقش ج. ا. ایران و عربستان سعودی در مسئله بحرین،در پی بررسی این رویکردهای متعارض و دلایل اتخاذ آنها از سوی دو کشور مذکور، می‌باشد.
واژگان کلیدی: مردم‌سالاری،خلیج فارس، رویکرد،بیداری اسلامی،آل خلیفه.