چکیده

تأمین امنیت ملی و قدرت چانه زنی هر دولت در عرصه بین­المللی بر گرفته از مؤلفه­های قدرت ملی و وزن ژئوپلیتیکی آن دولت است. قدرت ملی و وزن ژئوپلیتکی هر کشور تأثیر مستقیمی بر منزلت و مرزهای ژئوپلیتیکی آن کشور یا دولت دارد. این چهار مقوله (قدرت ملی، وزن ژئوپلیتیکی، منزلت ژئوپلیتیکی و مرزهای ژئوپلیتیکی)، ریشه های خود را از عوامل و مؤلفه های قدرت می گیرند که متخصصان امر سرچشمه قدرت را بیش از 10 مورد نام برده اند. در قرن بیستم و دهه اول قرن بیست و یکم یکی از مهمترین مؤلفه‏های تاثیرگذار در تولید قدرت و افزایش وزن ژئوپلیتیکی، انرژی هسته­ای است. دولتها و کشورهایی که دسترسی کامل و استقلال فرایند تولید انرژی هسته ای و چرخه سوخت هسته ای را دارند از قدرتمندترین کشورهای جهان هستند.
در فضای ناعادلانه و تبعیض آمیز مناسبات هسته ای(آپارتاید هسته ای) در جهان کنونی، دسترسی ایران به چرخه سوخت هسته ای می تواند باعث انبساط و یا انقباض قدرت ملی و مقوله های وابسته آن شود. در فضای نامعقول و تنش آلود مناسبات هسته ای از جانب قدرتهای هسته ای با کشورهای در حال دست یابی به چرخه سوخت هسته ای، به نظر می‏رسد که ایران می تواند از موقعیت و پتانسیلهای ذاتی و طبیعی خود بهتر استفاده کند. ایران با دارا بودن 13/28 تریلیون متر مکعب گاز طبیعی(5/15 ذخایر جهانی) و 5/137 میلیارد بشکه نفت خام (5/11 ذخایر جهانی) مقام دومین کشور دارنده بیشترین ذخایر نفت (پس از عربستان) و گاز (پس از روسیه) را دارد. چرخه سوخت هسته ای ایران زمانی منجر به تولید قدرت ملی معنی دار می شود که نه تنها دولت ایران، انرژی هسته ای را در علوم مختلف و تولیدات صنعتی وارد کرده و به تولید انبوه برساند؛ بلکه مسئولین امر و رهبران سیاسی بتوانند «مثلث استراتژیک انرژی» یعنی نفت، گاز طبیعی و انرژی هسته ای را تجمیع کرده و ایران را به قدرت اول انرژی جهانی تبدیل کنند.