چکیده
هدف: با فروپاشی نظام بعث در سال 2003، عراق وارد دورهای جدید شد که در آن، عوامل سیستمی و داخلی به طور فزایندهای بر سیاست خارجی این کشور اثر گذاشتند. این پژوهش با هدف بررسی عمیقتر عوامل موثر در تحول سیاست خارجی عراق پس از سقوط رژیم بعث، شناخت بهتر سیاست خارجی عراق به عنوان همسایهای مهم برای ایران و درک دقیقتر تحول در گفتمانهای سیاست خارجی این کشور تبیین شده است.
روش: این پژوهش با روش جمعآوری اطلاعات از طریق اسنادی (مطالعه اسناد و مدارک مرتبط) و استفاده از نظریه واقعگرایی نوکلاسیک برای تحلیل عوامل داخلی و سیستمی موثر بر سیاست خارجی عراق صورت میگیرد.
یافتهها: این پژوهش پس از بررسی اسناد به وابستگی شدید سیاست خارجی عراق به قدرتهای خارجی، به ویژه ایالات متحده، در ابتدای دوره پس از سقوط رژیم بعث/گرایش تدریجی به سوی توازن قوا و استقلال نسبی در سیاست خارجی عراق در طول زمان/ و نقشآفرینی عوامل متعددی در تحول سیاست خارجی عراق، از جمله: ساختار داخلی عراق، تحولات منطقهای و بینالمللی، فشار قدرتهای خارجی، افکار عمومی عراق پی برد.
نتیجهگیری: این پژوهش به این نتیجه رسید که سیاست خارجی عراق تحت تاثیر عوامل متعددی در سطوح داخلی و سیستمی قرار گرفته است. واقعگرایی نوکلاسیک چارچوبی مناسب برای تبیین این تحولات ارائه میکند، شناخت دقیق تحولات سیاست خارجی عراق برای روابط ایران و این کشور حائز اهمیت است.
کلیدواژهها
موضوعات
)