چکیده
هدف: در چند سال اخیر، بحران سوریه به عنوان یکی از مهمترین موضوعات بینالمللی بوده و توجه بسیاری از کشورهای جهان را به خود معطوف کرده است. سوریه، عرصه همکاری و رقابت برخی از قدرتهای منطقهای و بینالمللی شده است. در این بین، جمهوری اسلامی ایران و روسیه، از اصلیترین بازیگران تأثیرگذار در سوریه بودهاند. تهران و مسکو بنا به دلایلی در یک جبهه واحد قرار داشته و با همکاری یکدیگر از نظام سوریه حمایت میکنند. از طرف دیگر، دو کشور دارای زمینههای اختلاف در سوریه هستند که همکاری آنها را تحت تأثیر قرار میدهد. لذا هدف اصلی پژوهش بررسی زمینههای همکاری و اختلاف ایران و روسیه در بحران سوریه می باشد.
روش: روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی – تحلیلی است و از چارچوب نظری واقعگرایی ساختاری برای تجزیه و تحلیل زمینههای همکاری و اختلاف دو کشور استفاده میکند.
یافتهها: نیازهای متقابل و الزامات بینالمللی و منطقهای زمینهساز همکاری ایران و روسیه در حوزههای امنیتی برای مقابله با تهدیدات امنیتی مشترک شده است. از طرف دیگر، نوع رویکرد دو کشور در فرآیند راهحل سیاسی و ساختار دولت سوریه در شرایط پسامنازعه و تلاش آنها برای نقشآفرینی و نفوذ بیشتر، و همچنین، نوع رابطه آنها با سایر بازیگران درگیر در سوریه، از زمینههای اختلاف دو کشور میباشد.
نتیجهگیری: همکاری جمهوری اسلامی ایران و روسیه در بحران سوریه، تاکتیکی است. آنها به علت نیازهای متقابل مقطعی با یکدیگر همکاری داشتهاند، بنابراین، در درازمدت با تضعیف زمینههای همکاری، اختلافات دو کشور جلوه بیشتری پیدا خواهد کرد؛ ولی، به علت برخی محدودیتها یک سطح حداقلی از همکاری میان آنها حفظ خواهد شد.
کلیدواژهها
)